Rankia España Rankia Argentina Rankia Brasil Rankia Chile Rankia Colombia Rankia Czechia Rankia Deutschland Rankia France Rankia Indonesia Rankia Italia Rankia Magyarország Rankia México Rankia Netherlands Rankia Perú Rankia Polska Rankia Portugal Rankia Romania Rankia Türkiye Rankia United Kingdom Rankia USA
Acceder

Me voy a Lisboa

71,9K respuestas
Me voy a Lisboa

Hilo cerrado

2 suscriptores
Me voy a Lisboa
Página
4.869 / 9.002
#38945

Re: Me voy a Lisboa

Estamos de acuerdo.

O eres profesional o no lo eres, es de lo que se trata.

El tema aquí es que los empleados de banca han venido a ser vendedores de productos, tengan o no tengan idea de los mismos. Últimamente viene a ser algo así como los teleoperadores, a los que dan un folleto de instrucciones básicas y hala, a vender. No importa si son seguros de naves espaciales de aquellas o si venden la leche cuajada con tropezones de mandarina.

Y en algunas entidades te lo dicen claramente: no quieren allí a los clientes, salvo que sean "gordos" (y no precisamente por su humanidad grávida). Los empleados tienen que colocar productos a quien puedan, cumplir con la cuota y llevarse la comisión por ello.

Tal cual.

Suerte a todos.

no desaparece lo que muere, desaparece lo que se olvida

#38946

Re: Me voy a Lisboa

Tienes razón, en mis manos todo hace CATAcrak.

Pero esto, entre tu y yo, que no se entere nadie más, eh. :)

Suerte a todos.

no desaparece lo que muere, desaparece lo que se olvida

#38947

Re: Me voy a Lisboa

jajajja, SATAN-bank, le tenemos que pedir a Bonapetic que haga un logo chulo de SATAN-bank, con fuego y tridente y tal, el nombre es buenísimo gato.

Karli y yo estamos de lo más pesimista con el asunto de la viruta y la mala pinta que tiene todo. Por cierto ¿has preparado ya tus 700 euros que tienes que darle a bankia?. 20 mil millones entre 46 millones de españoles, tocamos a 700 bolos. Tal cual.

Saludos compi.

Método, disciplina y tiempo

#38948

Re: Me voy a Lisboa

Quiero recordar que telefónica amortizo 80 millones de euros en acciones el otro día, lo vi en el economista, (no me hagas mucho caso, pero al leerte me ha sonado..).

Método, disciplina y tiempo

#38949

Re: Me voy a Lisboa

A mí Bankia no me quita ni los buenos días.

Recuerdo que cuando era Caja Madrid fui a cobrar un cheque y, como no era de esa sucursal creo que me dijeron que "tenían que cobrarme 3 euros". Primera y última vez que pisé una de sus oficinas. Yo cobró lo que pone el cheque, no el cheque -3 euros.

El servicio de cheque se lo han dado a su cliente, no a mí. Si le quieren cobrar a los clientes por los servicios que les ofrecen... allá ellos. Ahora, a mí, nada de nada.

Juer, con esos 20 mil millones... no podían darnos a cada uno, no sé 500.000 del ala, por ejemplo. Yo ya no pedía jubilación, ni pensión, ni curro, ni seguridad social, ni gaitas fritas. Y además prometo ser bueno y consumir productos nacionales.

Hay que fastidiarse... ¿no quedamos que no había dinero? O lo hay o no lo hay, ahora, que no vengan diciendo que suben todo porque no hay pasta y, de repente, aparezcan 20 mil millones del ala en un rinconcito olvidados, que tiene bemoles. Igual es que no han mirado bien, animalitos...

Suerte a todos.

no desaparece lo que muere, desaparece lo que se olvida

#38950

Re: Me voy a Lisboa

Sí, salió la noticia hace unos días en la prensa rosa económica.

Es que en renta varible estamos hablando de que las empresas GANAN MENOS QUE CUANDO LA ECONOMÍA IBA COMO UN COHETE, no estamos hablando de que pierdan dinero.

Ahora bien, creo que "lo normal" es lo que ganan ahora, lo que no era lógico era lo que ganaban antes.

Claro que eso también puede ser discutido.

Suerte a todos.

no desaparece lo que muere, desaparece lo que se olvida

#38951

Re: Me voy a Lisboa

Aunque reconozco que el Hombre Jarra me puso muy nerviosa, a día de hoy no pienso en corralitos porque no hay dos monedas, como dije hace días. Además yo lo tengo clarísimo. No tengo nada más que volver a Austria y mis euros se harían austríacos. Si no fuera por mi padre, quizá ya lo habría hecho. Bueno, y sin quizá, también. La semana que viene hospitalizan a mi suegra y mi marido se irá unos días y yo me quedaré aquí, con el corazón dividido y en un puño. ¡Menudos añitos que nos están tocando vivir y los que nos queden...!

Ya sé que te haces cargo del tema de mi padre. Hay que vivirlo para entenderlo, ¿verdad? Nada que te expliquen hace que te puedas imaginar lo que es, hasta que le toca a alguno de los tuyos. No tiene nada que ver con lo que le ocurrió a mi madre, son experiencias ambas muy duras y hay que tirar del carro ¡como sea!

Ya te dije que la mayoría de las acciones las tengo amortizadas. Casi todas menos las últimas que compré claro está, algunas TEF y otras BME que compré con lo que fue saliendo del chicharro SOSero.
Pero no quiero invertir más en el IBEX, voy servida. Y del SAN, buf, ni me hables. Tendría que subir un 120% más o menos para recuperar la inversión de mi padre en Valores Satander, así que imagina las ganas que tengo de comprar más...

Por cierto, ¿qué significa "apalancarse/desapalancarse"? A ver si me lo explicas con palabras sencillas, de las que hasta yo las entienda, por favor. Entiendo el concepto de un joven nini que se apalanca en casa de sus padres ;-), pero aplicado a empresas e inversiones no lo capto.

Has tocado un tema que ronda por mi cabeza. La Deuda Pública Estatal Española. No sé si me quedaría muy tranquila porque no sé si tendrían obligación de abonar los cupones ni tan siquiera de si a vencimiento está garantizado que te devolverán la inversión inicial o te pueden decir que se lo han gastado en vacaciones en Belice (o como se escriba).

Yo creo recordar que mi abuelo tuvo Letras del Tesoro, así que intuyo que malo no será el producto y le pagaban muy bien. Supongo que ahora estarán mucho más bajas de rentabilidad. ¿Qué diferencia hay entre Letras, Bonos y Obligaciones? ¿Hay alguno que sea más seguro o más fiable que los otros dos? Jamás se me ha ocurrido abrir una cuenta en el BdE.

Desde luego la Deuda Pública me dejaría más tranquila -creo- que la corporativa de una empresa "X", que se puede hundir y "campana y se acabó"... Al fin y al cabo el Estado es una Empresa Gigante. También puede haber una quiebra estatal, vale, pero no me lo estoy planteando... por ahora, ;-)

¿En qué consiste exactamente la noticia de que Telefónica va a amortizar acciones? ¿Que las va a recomprar, a qué precio, no será al nominal, no, porque me da un pasmo de tres narices? ¡Que compré el año pasado un pellizco a 13€!!
¿Quieres decir que van a hacer un contrasplit? En caso afirmativo, a la hora de cobrar divis se multiplicarían por menor número de acciones ¿o aumentaría proporcionalmente la cuantía del dividendo?
El contrasplit haría que la cotización tuviera mayor fluidez, hasta ahí llego, pero no tengo claro si afectaría negativamente al cobro de divis, o sea a cobrar menos.

Es difícil que diseñe y reestructure mis posiciones actuales, porque la R.V. la tengo intocable para los próximos tropecientos años y tengo un exceso de IPFs que solo puedo tocar a vencimiento, ya que tampoco falta mucho para que venzan las primeras y no quiero cancelar las más tardías con antelación porque son las que mayor rentabilidad tienen. Así que estoy en pleno proceso de "reestructuración carteril".

En ello estoy, Muabi, mirando, pero no rápido, sin prisa, pero sin pausa, porque los días van pasando y tengo que tener un par de decisiones tomadas...

No descarto la posibilidad de aprender ningun idioma, me gustan, considero que aportan mucha cultura. Fíjate que mi abuela aprendió gallego para leer en su idioma a su querida Rosalía. Era una fan incondicional de la gallega universal que le apasionaba y no me extraña porque tiene preciosidades hechas poesía. Guardo un libro de poemas que le regaló mi abuelo a mi abuela, ¡todo un atrevimiento! segun mi bisabuela, jajajaaa y quizá gracias a ese libro estoy yo aquí...

""Adiós, ríos; adios, fontes;

adios, regatos pequenos;

adios, vista dos meus ollos:

non sei cando nos veremos.

Miña terra, miña terra,

terra donde me eu criei,

hortiña que quero tanto,

figueiriñas que prantei,

prados, ríos, arboredas,

pinares que move o vento,

paxariños piadores,

casiña do meu contento,

muíño dos castañares,

noites craras de luar,

campaniñas trimbadoras,

da igrexiña do lugar,

amoriñas das silveiras

que eu lle daba ó meu amor,

camiñiños antre o millo,

¡adios, para sempre adios!

¡Adios groria! ¡Adios contento!

¡Deixo a casa onde nacín,

deixo a aldea que conozo

por un mundo que non vin!

Deixo amigos por estraños,

deixo a veiga polo mar,

deixo, en fin, canto ben quero...

¡Quen pudera non deixar!...

.........................................

Mais son probe e, ¡mal pecado!,

a miña terra n'é miña,

que hastra lle dan de prestado

a beira por que camiña

ó que naceu desdichado.

Téñovos, pois, que deixar,

hortiña que tanto amei,

fogueiriña do meu lar,

arboriños que prantei,

fontiña do cabañar.

Adios, adios, que me vou,

herbiñas do camposanto,

donde meu pai se enterrou,

herbiñas que biquei tanto,

terriña que nos criou.

Adios Virxe da Asunción,

branca como un serafín;

lévovos no corazón:

Pedídelle a Dios por min,

miña Virxe da Asunción.

Xa se oien lonxe, moi lonxe,

as campanas do Pomar;

para min, ¡ai!, coitadiño,

nunca máis han de tocar.

Xa se oien lonxe, máis lonxe

Cada balada é un dolor;

voume soio, sin arrimo...

¡Miña terra, ¡adios!, ¡adios!

¡Adios tamén, queridiña!...

¡Adios por sempre quizais!...

Dígoche este adios chorando

desde a beiriña do mar.

Non me olvides, queridiña,

si morro de soidás...

tantas légoas mar adentro...

¡Miña casiña!,¡meu lar!

Maravillosa, ¿verdad?

Un saludo cordial

Si un amigo es de verdad, su amistad perdura en el tiempo y con la distancia.

#38952

Re: Me voy a Lisboa

Jajaja, ni me hables de teleoperadores. El otro día me llamó la típica de Movistar, que me quería colocar no sé qué producto. Empezó a leer como una máquina a una velocidad que te juro me costaba seguir. La intenté interrumpir tres veces con educación para decirle que NO me interesaba lo que me proponía. Ni pum de caso, ella a lo suyo, lee que te lee, al final le grité cual loca desaforada: ""SEÑORITA, O SE CALLA O CUELGO"". Paró por espacio de dos o tres segundos, tomó aire y me dijo: "¿Cómo va a colgar con el ofertón que le estoy comentando?". Bien, le digo que empiece desde el principio otra vez, que iba muy rápido y no me había enterado de nada, con cachondeíto. Y la tía, sin inmutarse, empieza a leer todo desde el principio a una velocidad similar.

Total, tenía mucho que hacer y me pilló en mal momento. Le dije que no me interesaba dos veces más, con bastante educación e insistía. No dejaba de hablar, no me dejaba meter baza...

Terminé colgando. Luego lo paso mal, soy así de bobita, pero es que ¡no me daba opción a otra cosa! Era como una ametralladora de palabras, ¡qué agobio de mujer! Le tendrá al marido frito.

Si no son profesionales, que se dediquen a dar de comer a los patos, a fumigar malas hierbas o hacer carreteras, pero no a arruinar ancianitos, por ejemplo.

Un saludo cordial

Si un amigo es de verdad, su amistad perdura en el tiempo y con la distancia.